Vrijdag 8 augustus
Onze zoon spreekt Thais. Op het Nederlandse vlak komt er nog niet zo heel veel uit, maar sinds een week zegt hij duidelijk ‘ka’. En laat dit nu net het woord zijn dat men hier haast aan het einde van elke zin als stopwoord toevoegt of bij de betekenis ‘goed’ gebruikt. Scoren dus wat Jip doet vooral bij de dames. Van ’s morgens tot ’s avonds krijgt hij volop aandacht als hij ingespannen bezig is zonder handen trap op en af te lopen, drempel over en weer terug te nemen en rennend de boel te ontdekken. Telkens als hij aangesproken wordt of wat wil, volgt er ‘ka’. Goed bezig Jip! Alleen om écht indruk te maken, moet je nog eerst je rijbewijs halen.
In de middag van deze mooie zonnige dag gaan we bij de bekende witte tempel Wat Rong Khun kijken. Ten zuiden van Chiang Rai ligt dit bijzondere en haast surrealistische bouwwerk. Niet zoals de meeste tempels hier met een rijke historie, maar de architect is er vanaf 1994 mee bezig. Tot vandaag de dag wordt er aan gewerkt. De tempel is ingelegd met kleine vierkante spiegeltjes wat een letterlijk en figuurlijk schitterend effect heeft. Er zitten bijzondere beeltenissen in verwerkt zoals doodskoppen en bijzondere figuren. De brug naar de tempel is omgeven door handen die uit het water lijken te komen. Hetgeen ‘verlangen’ aan moet geven.
Na dit meesterwerk ‘in progress’ rijden we naar Chiang Rai centrum. Daar wordt door Suze ingezet ‘onder de grond, onder de grond, daar woont een mol met een jasje van bont…’. Oftewel we gaan de mall in en wel het grote Central Plaza. Hier hebben ze vast lekkere koffie met iets lekkers. En dat laatste vinden we zeker bij Mr. Donut…wat een heerlijkheid.
Na een uurtje rondslenteren gaan er huiswaarts. Het is al donker als we na een uurtje aankomen. Snel bestellen we eten op onze kamer. Zo kunnen de gasten in het restaurant en wij rustig eten zonder ons te moeten storen aan dat rond hobbelende jongetje dat de hele tijd ‘ka’ zegt.
Zaterdag 9 augustus
Ook deze morgen komt de general manager weer een praatje maken tijdens ons ontbijt. Geen advies vandaag, maar de vraag of we nog eens terugkomen. Hij belooft dezelfde goede prijs en evenzo dit aanbod voor vrienden en familie. Dat steken we in onze broekzak evenals zijn visitekaartje. Wat een heerlijk plekje was dit toch. We rijden er met weemoed vandaan. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam zonder dat het ongemakkelijk wordt. Hopelijk hebben we ze kunnen laten merken dat we het écht waarderen en dat dit alles ook geen vanzelfsprekendheid voor ons is.
We dalen af naar Chiang Mai via een semi toeristische route. Na Chiang Rai wordt het landschap vlakker en ietwat saaier. Al blijven de rijstvelden die er grasgroen bijstaan een lust om naar te kijken. Het is duidelijk plantseizoen, overal zijn mensen aan het werk.
De laatste 80 km voor Chiang Mai zijn prachtig. We rijden door een dichtbebost junglegebied met bier en daar snelstromende beekjes. Jammer dat we morgen naar het zuiden vliegen, toch wel naar een andere wereld. In ieder geval een stuk toeristischer met alle voordelen en nadelen van dien. We hebben ontzettend geluk gehad met het weer. Het was voor ons ook een gok om in het regenseizoen naar het noorden te gaan. Voor hetzelfde geldt hadden we net als afgelopen jaar hier het geval was te maken gehad met overstromingen en heftige regenval. Geluk aan onze zijde dus.
In Chiang Mai hebben we nog niks geboekt. Maar de ‘walk in rates’ zijn hier niet zo actueel als in het Noorden. Aan toeristen hier geen gebrek. De eerste twee hotels die we langsgaan vragen een te hoge prijs volgens ons. Het is beslist hogere coureurskunde om onze grote auto door de nauwe soi’s te krijgen. Het is erg druk op de weg, wat de stemming van de oudsten ook niet ten goede komt. We besluiten maar richting Baan Pong lodge te rijden even buiten Chiang Mai, ons plekje van een kleine week geleden. Op de weg hiernaartoe proberen we het nog een keer bij het Holiday Inn gelegen aan de rivier de Ping. En…beet, met een ruime kamer op de 20ste verdieping. Wat een uitzicht over de stad en de achterliggende bergen.
Niet veel later lopen we al met zijn vijven over de Saturday walking street. Het ritje er naar toe met een open wagen is dolenthousiast ontvangen door de kinderen. Jip zwaait vrolijk naar alle brommertjes die achter ons rijden. Op de lange markt met veel eettentjes, kraampjes met shirts en uiteenlopende souvenirs slenteren we een tijdje rond, totdat het donker wordt. We leggen thuis de kinderen op bed en gaan in het hotel aan de Chinese duck in red curry.
Zondag 10 augustus
Madelief glundert. Buffetjes laten haar kinderhart altijd een stuk sneller kloppen. Van donut tot worstjes tot weer een cakeje. Het gaat er met gemak in. Haar bodem is gelegd voor de vlucht naar zuidelijk Krabi die vandaag op het programma staat. We leveren ook onze auto weer in op het vliegveld. De service van Budget Car blijkt weer top. Zodra we de auto parkeren komen er gelijk twee mannetjes aangerend in een oranje blouse. Ze helpen ons met de bagage en tien minuten later zijn we auto-loos. Het gevoel van vrijheid die we met een eigen auto ervaren en het gemak dat de kinderen vanaf hun meegenomen stoelverhoger en kinderstoel heerlijk kunnen kijken en slapen, zullen we zeker gaan missen.
Vrij makkelijk komen we met ons spul door de security check. Richting het boarden volgt er nog één. We mogen de draagrugzak van Jip mee aan boord. We tanken koffie bij de Starbucks en doden de tijd met wat rondje lopen. In de wachtruimte voor we kunnen boarden, steelt Jip de show. Hij slooft zich enorm uit, gaat op zijn hoofd staan, midden in de met vloerkleed beklede gangen liggen en naast verschillende mensen zitten alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Voor ons is het een intensief uurtje, zij het op een positieve manier.
Monniken hebben hier duidelijk een bijzondere status, zo ook op het vliegveld. Ze kunnen apart inchecken en er zijn ook speciale mooie stoelen voor ze gereserveerd. Jip heeft verborgen ambities ofwel houdt nergens rekening mee. En niet veel later zit hij bij een monnik op schoot, nadat hij rustig naast hem was gaan zitten.
De vlucht is een stuk rustiger. Jip heeft al zijn kruid verschoten en slaapt de hele vlucht van twee uur. De meisje zijn lief aan het loomen en tekenen. In het blaadje van Air Asia zien we een grappige reclame die bij ons waarschijnlijk nul rendement zou opleveren: ‘sunray exposure during summer causes serious dark skin. Let whitening suncream be your solution’. Grappig dat werelden zo kunnen verschillen.
Binnen twee uur landen we op Krabi Airport. Nog geen twintig minuten na landing zitten we al in ons busje op weg naar ons hotel. Een vriendelijke man met bordje ‘Mr. Bosch’ stond ons in de ontvangsthal op te wachten. Vanaf het vliegveld in Chiang Mai lastminute nog even gebeld en zie hier deze hit en run-actie. De aanblik in het Zuiden is gelijk anders. Sowieso een heel stuk toeristischer, maar de natuur is niet minder mooi. Indrukwekkende karstformaties aan de horizon maken ons nieuwsgierig naar ons onderkomen.
Van te voren hebben we al ingeschat dat het geen super idyllische plek zal zijn, maar voor een paar dagen heerlijk, zeker voor de kinderen. Er zijn inderdaad heel veel gezinnen met kinderen. In Centara Anda Dhevi Resort hebben we een prima kamer met balkon welke uitkijkt op een groot zwembad. ‘Normaal ben ik niet zo snel ongeduldig’, zegt Madelief, ‘maar ik wil nu wel heel snel gaan zwemmen’. En zogezegd. Jip leggen we in zijn tentje en de dametjes gaan nat.
Wanneer Jip weer wakker is, wordt het tijd om het strand te verkennen. Ao Nang Beach is om de hoek en hier vermaken we ons een tijdje met krabbetjes vangen, bij de vissersboten kijken en slenteren over het strand. Plannen zijn er om gemaakt te worden en dat doen we bij het avondeten. Wordt vervolgd dus weer….
Zus en zoN 