Sprinkhanen, panda’s en … loomies!

Zaterdag 2 augustus
Madelief en Suze staan vanmorgen voor zevenen aangekleed beneden, terwijl ze gisteren nog tot laat met ons in het restaurantje hebben getafeld. Als we er mopperend wat over zeggen, weet Madelief waarom ze zo vroeg op zijn ‘Mijn lichaam heeft nog een beetje de Nederlandse tijd’. Dat is dan wel een olifantenjetlag. Tja waar je mee omgaat… We hebben in ieder geval mooi wat aan de dag en rond half tien zijn we al begonnen aan de wandeling naar een nabij gelegen zoutmeer. Het is nu al warm en in het open veld is de kracht van de zon goed voelbaar. Jip legt zich er snel bij neer en vertrekt naar dromenland. Nu is het de beurt aan de meisjes om te mopperen, ze willen graag de kortste route naar huis terug en zoooooo graag zwemmen.

Het water is inderdaad een fijnere omgeving. Jip zet zijn slaapje in zijn tent door. En de overige teamleden vermaken zich goed in en naast het zwembad.

Wanneer Jip er weer klaar voor is, vertrekken we met de auto naar de hotsprings, 17 km verderop. Het is er relatief druk als we aankomen. Veel Thais toerisme. En heel veel eieren in mandjes te koop. Op deze plek ontspringt op verschillende plekken een kokende geiser uit de grond. Er is een mooi park rondom aangelegd. Hele gezinnen en verliefde stelletjes met picknickmanden én een mandje met eieren vinden hun plekje op de vele tafels of langs de gangetjes met stromend warm water. Wat is er lekkerder dan warme voeten als het tegen de 35 graden is. Er staat op borden aangegeven hoe lang de eieren in het kokende water gehouden moeten worden. Onze dametjes willen ook, maar het alternatief, een KitKat-ijsje, is ook prima. Komen we daar even makkelijk mee weg. Een bijzonder gebeuren blijft het wel.

De volgende bestemming is de nightmarket van San Kampaeng. Een tip van de eigenaresse van onze lodge. Het blijkt een goede keus. We komen bij een levendige markt met veel groenten, kleding, snuisterijen, eettentjes, huisdieren….en loombandjes. Ook hier een rage, alhoewel ze wat weggestopt zijn in het knipjes- en knopenkraampje. Het ruikt op de markt heerlijk en bij tijd en wijle ondefinieerbaar.

Matthijs doet zich tegoed aan gebarbecued vlees én aan een sprinkhaan plus een made, maar haakt vervolgens af bij een gefrituurde kakkerlak. Vreemd. Dan volgt een stem door een microfoon en wordt een lied ingezet wat schalt door de luidsprekers in de straten. We merken een paar seconden later dat iedereen stil is gaan staan. Wij volgen. Is het wellicht het Thaise volkslied of een plaatselijke variant? Geen idee, er spreekt wel een eensgezindheid uit. Dan raakt Suze getriggerd door een kleurrijk bouwsel aan de zijkant van een straatje. Er staan uitnodigende springkussens die haast niet anders kunnen dan heel veel stuiterballen aantrekken. De onze gaan alledrie uit hun dak en dat voor 20 baht pp. En de vrouw die het runt, glimlacht tevreden. Wat een goede business.

Zondag 2 augustus
Vandaag cultuur snuiven in de Chiang Mai Zoo. De meisjes mochten kiezen en ze hoefden er niet lang over na te denken. Ook al zitten we midden op het platteland, deze grote Noordelijke stad is maar een klein uurtje rijden hiervandaan. En we zijn maar wat blij met de gulle hand van Budget Car. Onze wagen heeft nu navigatie en loodst ons relatief makkelijk door de wir war van drukke straten. Geen brommers geraakt in ieder geval.

Rond tienen zijn we er. Gelijk halen we goede herinneringen op aan drie jaar geleden toen we met Harm, Floor en hun koters hier een dagje dierentuin deden. We hadden ze de dag ervoor ontmoet tijdens een georganiseerd fietstocht bij Click en Travel. En die goede klik is gebleven. Waar Chiang Mai dus al niet goed voor is.

De dierentuin is mooi en erg weids opgezet. Zo weids dat je met een auto de buitenste ring rond mag rijden. We hebben dat alleen niet zo snel door en rijden ongemakkelijk en stapvoets over de weg zoekend naar de parkeerplaats. Na wat gestuntel parkeren we maar ergens in Afrika, zodoende beginnen we de ronde bij de giraffen. Dan is het een stap en een sprong naar de panda’s. Deze dierentuin heeft verschillende prijzen gewonnen met hun twee aanwinsten en je moet er ook apart entree voor betalen. Naast de algemene entreeprijs van 150 baht (3 euro) kan dat er nog wel uit. Het hok is erg koud en je mag er niet teveel lawaai maken. We hopen dat Jip zijn lokroepen voor zich houdt en lopen via de desinfecterende matten naar binnen. Het is net etenstijd, dus we hebben geluk. Wat een mooie dieren zijn het. Madelief besluit gelijk haar spreekbeurt erover te gaan houden. Dat is bij deze beklonken.

Het leuke dan wel bijzondere aan deze dierentuin is dat je een groot deel van de dieren mag voeren. Hierdoor kan je niet alleen extra dichtbij ze komen, je leert er ook nog wat van. Nooit geweten dat je Koi karpers kan verblijden met een flesje chocolademelk.

Na het aquarium is het tijd voor wat actie volgens onze oudsten. Madelief is nogal gefocust op de ‘bubbles’ die klaar liggen aan de waterkant. ‘Eigenlijk vind ik het wel spannend, maar ik vind het ook wel een leuke ervaring voor later in mijn leven’. Ons lijkt het vooral claustrofobisch en warm. Maar aan eigenwijsheid geen gebrek bij Madelief, dus duikt ze de broeikas in. Vijftien minuten later komt ze er blij en oververhit weer uit. Laat die regenbui maar vallen hoor. En zo gevraagd. Het begint te miezeren, wat kan je dan anders doen dan naar de orang oetangs. De aanblik van de bruinharige master is prachtig. Wat een koning. We vragen ons wel af wie er hier nu aapies aan het kijken is

Onze dierenkijk-taks is bijna bereikt. Dus terug richting auto. Maar dat blijkt nog niet zo’n makkelijke opgave. We zitten helemaal aan de andere kant van het park. Er rijden overal bussen volgens het hop on- hop off-principe en met een dagkaart hoef je niet zoveel te sjouwen, maar om daar vijf voor twaalf nog gebruik van te maken. We lopen wel….en dat brengt ons op de valreep nog langs de nijlpaarden. We kopen wat brokjes voor ze en dat vindt gretig aftrek. Wat een indrukwekkende bek zeg.

We sluiten de dag af in de luxe mall Maya. Aangezien Jip de gewoonte heeft spullen ‘op te ruimen’ is Madelief al een paar dagen haar ene slipper kwijt en dat loopt wat ongemakkelijk. Met een missie dus van start. Allemaal brandstores met de meest nieuwe en hippe spullen. We slagen bij de Crocs-winkel. De koek van Jip is jammergenoeg snel op, geen avondeten in de foodcourt, maar terug naar ons stekkie tussen de rijstvelden.

Maandag 3 augustus
Geen grootse plannen voor vandaag. Al zitten bijzonderen momenten vaak in het kleine. En dat blijkt ook weer vanmorgen. We wandelen naar het tempelcomplex dat ons al een paar keer is opgevallen, glitterend in de zon en iets van de weg af gelegen. Het gebouw is erg kunstig met fraaie vrouwenbeelden, draak- en slangfiguren. Helaas geen monniken dus we lopen na een paar rondjes de rijstvelden in.

Jip slaat vanuit zijn draagrugzak aan op een kalf dat staat te grazen. We halen hem eruit om het beestje van dichterbij te kunnen zien. Hij is echter wat te enthousiast ofwel ongecontroleerd met zijn handjes en de kleine viervoeter stelt het ‘geaai’ niet op prijs. Hij buigt zijn kop en niet veel later vliegt onze vent door de lucht. De landing is hard, het leergeld is een paar tanden door de Jip eh lip.

Het is korte pijn en we lopen verder het land op. Daar worden we enthousiast begroet door een boer die met zijn vrouw aan het rijst planten is. Door onze interesse wordt hij aangemoedigd te vertellen. Over zijn land, de manier van planten en irrigatie met water vanuit het nabij gelegen meer wat ervoor zorgt dat ze twee keer per jaar kunnen oogsten. Als we doorvragen hoe ze planten, zegt hij trots ‘my wife has own system’. En onze meisje mogen dat ook proberen. Het is een kwestie van de rijstplantjes bundeltje voor bundeltje, ontsproten uit zaadjes die vijf dagen in de grond hebben gezeten, in het natte rijstveld te gooien. Een kind kan de was doen.

Wat er met de oogst gebeurt is onzeker. Voorheen was er vrije handel, maar er is een kans dat het leger nu alles opkoopt van de boeren. De uitslag van de verkiezingen later dit jaar zal meer duidelijkheid brengen. De beste man en zijn vrouw vertellen er ogenschijnlijk nonchalant over. We hopen het beste voor ze. De lychees die ze met ons delen smaken in ieder geval heerlijk. Nog een groepsfoto en we gaan ieder weer zijns weegs.

In de middag kiezen we voor gepaste activiteit. Het zwembad is hele tijd toneel van actie. En na het zogenaamde dwergwerpen rijden we richting Chiang Mai. Voor de laatste uurtjes van de middag zoeken we koel vertier in een grote nieuwe mall aan onze kant van de stad. ‘Hebben ze daar dan ook veel konijnen’, vraagt Suze, als we vertellen dat we naar een ‘mol’ gaan. Ja vast en wellicht ook wel meer dan dat. We gaan het zien.